"دولت شکست نخورده" ؛ جمهوری‌خواهان از پا درآمده‌اند
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۷۰۷۶۶
منبع: سی‌ان‌ان
تاریخ انتشار: ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۳
نویسنده: مکس بِرنز
مترجم: لیلا احمدی
➖➖➖➖➖➖➖➖
دربارۀ نویسنده: مکس بِرنز استراتژیست دموکرات، مقاله‌نویس و بنیان‌گذار یکی از شرکت‌های ارتباطاتیِ پیشرو موسوم به شرکت "استراتژی‌های درجه۳" است که مطالبش در سایت‌های خبری متعددی ازجمله نیویورک‌دیلی‌نیوز، ان‌بی‌سی‌نیوز، بیزینس‌اینسایدر، بازفید و .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
➖➖➖➖➖➖➖➖
عصر ایران- روز پنجشنبه برای دومین بار طی چند روز اخیر، سعی همه‌جانبۀ کوین مک‌کارتی، رئیس‌مجلس نمایندگان آمریکا برای جلوگیری از فروپاشیِ دولت به‌نحوی تحقیرآمیز با شکست مواجه شد؛ شکستی معنادار و برآمده از مخالفتِ تندوتیزِ جمهوری‌خواهان افراطی.
درحالی‌که کنگره تلاش می‌کرد تا به مدد لابی‌‌گری و چاره‌اندیشی در تصویب بودجۀ موقت، دولت فدرال را پس از وقایع ۳۰ سپتامبر سرپا نگه دارد، مک‌کارتی فقط پنج رأی مخالف از همکارانِ جمهوری‌خواهش گرفت و برکنار شد.
او که با مخالفت تزلزل‌ناپذیری از سوی حزب راست‌گرای "انجمن آزادی" در مجلس نمایندگان مواجه شده بود، با خاتمۀ زودهنگامِ هفتۀ قانون‌گذاری و روانه‌کردنِ همکاران به منزل در اواخر روز پنجشنبه، نومیدانه شکست را پذیرفت.
حالا او قصد دارد از هفتۀ آینده بار دیگر تلاش از سر گیرد، به این امید که شاید از وخامت اوضاع کاسته شده باشد.
چندان مهم نیست که سعی همه‌جانبۀ مک‌کارتی خوب از آب درنیامده باشد. دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا پیش از این به صراحت از طرفدارانش خواسته بود که با هرگونه طرح مستمر (اشاره به قطعنامۀ ادامه) برای تأمین بودجۀ دولت مخالفت کنند.
در حزب جمهوری‌خواهِ کنونی که از پشتوانۀ ماگا (عظمت را دوباره به آمریکا بازگردانیم: شعار انتخاباتی ترامپ در سال ۲۰۱۶) برخوردار است، رهنمود ترامپ در انحراف روند قانون‌گذاری خوش جلوه کرده است.
درام نهاییِ قلع‌و‌قمعِ جمهوری‌خواهان بی‌شک با شعار بی‌رمقِ حزب جمهوری‌خواه، "دولت از پا درآمده است" به اهتزاز درخواهد آمد.
جمهوری‌خواهانِ بلندپروازی مانند نیکی‌هیلی، از اصلی‌ترین رقبای ریاست‌جمهوری و فرماندار سابق کارولینای جنوبی، سال‌ها نارضایتی خود را از ناکارآمدیِ دولت فدرال اعلام کرده‌اند.
شکی نیست که دولت می‌تواند عملکرد بهتری داشته باشد، اما به این معنا نیست که از پا درآمده. واقعیت این است که جمهوری‌خواهان درهم‌شکسته‌اند و به نظر می‌رسد چنین نمایشی تنها وقتی رخ می‌دهد که جمهوری‌خواهان کنترل یکی از سکان‌های کنگره را در دست گرفته باشند.
آ‌‌‌ن‌چه در دهۀ ۱۹۹۰ در قالب تلاش شکاکانۀ نیوت گینگریچ، رئیس مجلس وقت برای کشاندن دموکرات‌ها به میز مذاکره با تهدید به توقف کار فدرال آغاز شد، به ابزار اصلیِ مشروعیت‌بخشی در طیف جمهوری‌خواه تبدیل شده است.
واقعیت این است که گروگرفتنِ عملیات دولتی از زمان پرزیدنت باراک اوباما با ظهور ایدئولوژیِ "حزب چای" آغاز شد و دولتی ناکارآمد را بر دولتِ برساختۀ دموکرات‌ها ارجحیت داد.
اوباما "تی‌پارتی یا جنبش حزب چای" را در سال ۲۰۰۹ روی کار آورد. این جنبش از قانون‌گرایی، کاستن از مخارج دولت آمریکا و مالیات‌ها و کاهش کسر بودجه و بدهی ملی آمریکا حمایت می‌کرد ولی به‌تدریج نقش پررنگ‌تری در عرصۀ سیاست یافت و به جناح رقیب منتقل شد.
کار به جایی رسید که تی‌پارتی، پیروزی جمهوری‌خواهان در انتخابات سنا و کنگرۀ نوامبر ۲۰۱۰ و شکست اوباما در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۱۲ را سرلوحۀ اهداف خود قرار داد. این جنبش اکنون کامل‌ترین تجلی را در "انجمن آزادی جمهوری‌خواهانِ لیبرال" یافته است و اعضای آن آخرین تعطیلی احتمالیِ دولت فدرال را رهبری می‌کنند.
"تهدید به تعطیلی دولت" اکنون جدالی عینی در حیات سیاسیِ واشنگتن برپا کرده است. هرچند چنین مخاطره‌ای داستان شکست دولت نیست، بلکه شکست حزب جمهوری‌خواه در کنترل افراط‌گرایی است.
افراط‌گرایانی که از ویرانه‌های سیاسی قدرت یافته‌اند، اقلیت قابل‌توجهی هستند که نه به مک‌کارتی یا حزب جمهوری‌خواه، بلکه به شخص ترامپ وفادارند و همواره شکستی همه‌جانبه در حزب جمهوری‌خواه ایجاد می‌کنند.
درواقع به تعطیلی‌کشاندنِ دولت اکنون جذابیت بیشتری دارد و تلاش‌های صورت‌گرفته برای محاکمۀ ترامپ را برهم‌می‌زند. رأی‌دهندگان در تجسم دولت آیندۀ ترامپ، باید این دقایق را به چهارسالِ طولانی تعمیم دهند.
هرچند مک کارتی مایل است ناتوانی در انجام اقدامات اساسی را نتیجۀ اکثریت ضعیفِ هواخواهنش در مجلس قلمداد کند، باید توجه داشت که اگر راست‌گرایانِ افراطی، مشتاق مخالفت با او نبودند، این حاشیۀ ناچیز اهمیتی نمی‌یافت.
گذشته از همۀ این‌ها، نانسی پلوسیِ دموکرات، سَلَفِ مک‌کارتی در دوران تصدیِ این کرسی نیز با حاشیه‌های سیاسیِ مشابه و جناح چپ ناآرامی مواجه بود که غالباً روند رأی‌گیری‌های به ظاهر معمول را پیچیده می‌کرد. پلوسی نه تنها موفق شد دولت را سرپا نگه دارد، بلکه قوانین مهمی تصویب کرد که اغلب با حمایت دو حزبی روی کار آمد.
در واقع پلوسی در آخرین دوره به عنوان رییس پیشین مجلس نمایندگان آمریکا از سال ۲۰۲۱ تا ژانویۀ سال جاری با اکثریت دموکرات‌ها در چهار کرسیِ نحیف مواجه بود؛ با این حال با مهارت تمام تعدادی از ابتکارات امضا شدۀ رئیس جمهور جو بایدن از جمله طرح نجات آمریکا، قانون چیپس و علم (برای تقویت تحقیقات داخلی و تولید نیمه هادی‌ها در ایالات متحده)، قانون کاهش تورم و چندین مورد دیگر را به تصویب رساند.
وقتی مک‌کارتی به خبرنگاران شکایت می‌کند که به دلیل کثرت جمهوری‌خواهانِ افراطی «تصویب هر قانونی در این مکان سخت است»، او این کار را در سایۀ سلفی انجام می‌دهد که نه تنها قوانین مهم و معناداری تصویب کرده، بلکه توانسته در مقاطعی با تنزل رتبۀ قانون‌گذارانِ دموکرات، آرای جمهوری‌خواهان را در چندین مورد از توفیقات سیاسی‌اش به چالش بکشد.
روشن است که همۀ این‌ها گواهی بر توان استراتژیک او در کنترل بحران‌های سیاسی، توانایی در کنترل احزاب سیاسی و درک عمیق او از نحوۀ شمارش آراست. قطعاً انجام هریک از این موارد بدون کنترل پیچیدگی‌های سیاسی دشوار است.
اکنون حتی اگر مک کارتی از تعطیلی دولت جلوگیری کند، "انجمن آزادی" بیش از هر زمان دیگری جسارت یافته است. تسلط ترامپ در روند تنظیم بودجۀ مجلس نمایندگان کاملاً روشن می‌کند که مرکزیت قدرت سیاسی در حزب جمهوری‌خواه قطعاً ریاست مجلس نیست.
اشراف کامل ترامپ بر قانون‌گذارانِ مجلس نمایندگان درخلال نشست شام اخیر با مارجوری‌تیلور‌گرین، نماینده جورجیا به بهترین شکل ممکن خود را نشان داد. هرچند گرین یکی از نزدیک‌ترین متحدان مک‌کارتی است، او و ترامپ در این نشست در باب تصویب قانونی راهبردی برای انجام تحقیقات درخصوص استیضاح بایدن در مجلس گفتگو کردند. قطعاً چنین وضعیتی اوضاع را برای مک‌کارتی دشوارتر می‌کند.
البته بسیاری از جمهوری‌خواهان از همان ابتدا مک‌کارتی را رییسی می‌دانستند که با وقت‌کُشی به کار ادامه می‌دهد، پس از نیاز به امضای قراردادِ تقسیم قدرت با انجمن آزادی برای اکتساب آرای لازم جهت برنده شدن در مسند ریاست‌جمهوری، اکنون هر جمهوری‌خواه می‌تواند رأی به برکناری مک‌کارتی از این سمت بدهد.
اشکال‌تراشی‌های حزب جمهوری‌خواه به قدری پیش‌رونده و غیرقابل‌توجیه شده است که حتی برخی جمهوری‌خواهان - ازجمله خود مک‌کارتی – به شدت به آن واکنش نشان داده‌اند.
روز سه‌شنبه، مایک راجرز، نمایندۀ ایالت آلاباما، همکارانش را به عنوان «پنج دلقک که نمی‌دانند جز توجه چه می‌خواهند» به باد انتقاد گرفت.
تام کول، عضو کنگرۀ نمایندگان و رئیس کمیتۀ قانون‌گذاری از ایالت اوکلاهاما نیز پا فراتر گذاشت و انجمن آزادی را به "باج‌خواهی" متهم کرد. او اظهار داشت که این انجمن، بودجۀ مهم دولتی را بدون دلیلِ قانع‌کننده متوقف کرده است.
این اولین، دومین یا حتی سومین باری نیست که جمهوری‌خواهان کشور را به آستانۀ بحران اقتصادی رسانده‌اند و باید آخرین بار باشد. سال آینده، رأی‌دهندگان در سراسر کشور این شانس را خواهند داشت که دولتی انتخاب کنند با قابلیت اجرای اساسی‌ترین مسئولیت‌های سیاسی. ملت ما دیگر نمی‌تواند هرج‌و‌مرجِ سیاسیِ جمهوری‌خواهان را تاب بیاورد.
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: مک کارتی نانسی پلوسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۷۰۷۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گام اول به سمت دولت تنظیم‌گر برداشته شد
به گزارش خبرگزاری مهر، شبکه ملی تنظیم گری ایران با حضور مصطفی زمانیان رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری و نهادهای ذیربط با محوریت این مرکز، رونمایی شد.
بر اساس این گزارش، طی ماه‌های گذشته، مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری میزبان سلسله نشست‌هایی با موضوع نسبت‌یابی نهادهای تنظیم‌گر با دستگاه‌های حاکمیتی از دولت گرفته تا قوه قضائیه و حتی دیگر نهادهای تنظیم‌گر بود.
در این نشست‌ها که با حضور نمایندگان خود نهادهای تنظیم و نمایندگان دستگاه‌های اجرایی و قضائی از وزارتخانه‌های مختلف گرفته تا دیوان عدالت اداری برگزار شد، برخی چالش‌های موجود در تعامل نهادهای تنظیم‌گر با این دستگاه‌ها مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت و مشخص شد که برخی از چالش‌های موجود در فضای تنظیم‌گری کشور از طریق ایجاد فضای گفتگو بین خود نهادهای تنظیم‌گر قابل حل است.
بر همین اساس ایجاد یک شبکه برای کنار هم نشاندن نهادهای تنظیم‌گر با نام «شبکه تنظیم گران ایران» و با محوریت مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری در دستور کار دولت سیزدهم قرار گرفت.
به‌طورکلی دولت از محل پرداختن به این موضوع به دنبال بهبود ساختار تنظیم‌گری در کشور و رسیدن به کارآمدی بیشتر است، تا در سایه تعامل نهادهای تنظیم‌گر با یکدیگر، توسعه هم‌افزایی و جلوگیری از تداخلات اجرایی، شاهد تحقق یک دولت تنظیم‌گر واقعی در کشور باشیم.
این شبکه بستر لازم برای تعامل نهادهای تنظیم‌گر با یکدیگر در قالب یک شبکه واحد را فراهم می‌کند تا از یک طرف زمینه لازم برای حل تعارضات بین این نهادها ایجاد شود و از سوی دیگر امکان ایفای نقش دیده‌بانی بر قوانین و فعالیت‌های مرتبط با بحث تنظیم‌گری در کشور نیز فراهم شود
جمعی از نهادهای ذیربط از جمله معاونت حقوقی ریاست جمهوری، نماینده بانک مرکزی و نمایندگانی از شورای رقابت، سازمان غذا و دارو، سازمان بورس، سازمان خصوصی سازی، سازمان تنظیم مقررات و سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تولیدکنندگان در این رونمایی حضور داشتند.
کد خبر 6094958
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود